Go home


วันนี้ผมจะกลับบ้านคับ กลับไปเซ็นต์สัญญาเงินกู้ แต่ยังไม่มีตังค์ค่าน้ำมันเลย (แล้วมาเล่นnetได้ไงฟะ) เลยให้เพื่อนคนหนึ่งกลับด้วยเพื่อมีไรจะช่วยกันได้(ค่าน้ำมัน) ตอนนี้5โมงแล้ว บ้านผมกว่า100โล กลับไปถึงจะมืดไหนเนาะT_T กะว่าจะเขียนเรื่องพระประสงค์ก่อนถึงจะกลับ (เป้นคนมีแผนการ 55+) ขอพระเจ้าทรงดูแลตลอดการเดินทางด้วย อาเมน

Badday T_T


วันนี้ถือเป็นวันที่เลวร้ายที่สุดและอาจเป็นวันที่ดูโง่ที่สุดที่ผมได้ทำกับคุณพ่อคุณแม่ของผม ผมคงเป็นผู้ชายที่ขาดความรับผิดชอบไม่รอบคอบ ท่วงเวลา สะเพร่า อย่างที่เขาว่าจริงๆ ผมให้คุณพ่อคุณแม่เดินทางจากบ้านเกิดเพื่อมาทำสัญญาเงินกู้กยศ. กว่า100 กิโลเมตร แต่กลับไม่ได้อะไรเลย พ่อต้องเสียค่าน้ำมันกว่า900บาท ต้องมารอที่โรงเรียนตั้งแต่9โมงถึงเที่ยง แต่กลับเป็นเสียเวลา ผมไม่รู้อธิบายเรื่องทั้งหมดยังไง ทุกอย่างมันดูแย่ไปหมด ความหวังความชื่นชมยินดีที่จะได้เงินกู้กลับกลายเป็นโง่ที่สุดเพราะความชะล่าของผม วันนี้ไม่มีใครนำผู้ปกครองมาสักคน ผมเองก็ไม่กล้าถามใคร ผมเพียงแต่ทำตามไปแจ้งจากโรงเรียนทั้งหมด แต่ทุกอย่างกลับเปลี่ยนแปลงแก้ไข ในวันที่เขาประชุม ผมไม่ได้ไปเพราะผมทำงาน ผมไม่มีเวลาติดตามเรื่องต่างๆเลย คุณพ่อคุณแม่ต้องกลับบ้านโดยไม่ได้ทำไรเลย ผมเสียใจที่ผมขาดความรอบขอบ ว่า"ขอโทษ"คงแก้ไขอะไรไม่หมด

2 เดือนแห่งความเจ็บปวด


จนถึงวันนี้ผมก็ยังคิดถึงเขา ทุกคืนผมฝันถึงเขา แต่ก็ต้องเจ็บทุกครั้งเมื่อตื่นขึ้นมา ผมพยามที่จะไม่คิดถึงเขาเพราะถ้าคิดถึงเขาเรื่องเดิมๆที่ผ่านมาก็จะผุดขึ้นมาทันที "ผมรักเขา"และ"ไม่อยากลืมเขา" แต่ในขณะเดียวกันผมก็ไม่อยากเจ็บทุกครั้งที่คิดถึงเขา ผมยังรอเขาอยู่จนถึงทุกวันนี้ ผมวิงวอนกับ"พระเจ้า"ทุกวันพยายามค้นหาสิ่งที่พระองค์อยากตรัสกับผมว่าควรทำยังไง ผมต้องทำยังไง อะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สำหรับชีวิตผม ช่วงเวลาที่ผมเสียใจผมมองข้ามใครไปหรือเปล่า ผมลืมครอบครัวไปหรือเปล่า ผมถามตัวเองว่ายังมีคนที่รักผมอีกหลายคนไม่ไช่หรอ แต่มองอีกด้านหนึ่งถ้า"พระเจ้า"ทรงประทานคนคนนี้ให้ผมจริงๆล่ะ ผมจะยอมแพ้ต่ออุปสรรค์และการทดลองอย่างนี้ได้อย่างไร การลาจากอาจไม่ไช่สิ่งที่เลวร้ายอย่างที่เราคิดก็ได้ บางทีพระเจ้าอาจต้องการให้เราเรียนรู้ถึงความเจ็บปวดอย่างที่พระองค์เคยได้รับ และอดทนจนถึงที่สุดเพื่อถึงวันที่พระองค์จะทรงกระทำตามสัญญาที่พระองค์ได้ทรงตรัสไว้ นั่นจึงเป็นความหวังสุดท้ายมี่ผมมั่นใจว่าจะได้รับ และรอจนถึงทุกวันนี้ "สาธุการพระนามของพระเจ้า"